Ünver Rüstem, Osmanlı Baroku adlı eserinde, 18. yüzyılda İstanbul’da Batı etkilerinin nasıl bilinçli şekilde uygulandığını ve bu dönemdeki mimarinin Osmanlı ve yabancılar tarafından nasıl takdir edildiğini inceliyor. Eser, İstanbul’un 1740-1800 yılları arasındaki mimarisi ile diğer mimari gelenekler arasındaki bağlantıları ortaya koyarak, “Osmanlı Baroku” tanımına yeniden değer kazandırıyor. Görsel ve belge desteğiyle, İslam görsel kültürüne dair yeni bir perspektif sunan bu çalışma, Avrupa merkezci sanat tarihine karşı güçlü bir karşıt görüş geliştiriyor.